ΠΑΤΜΟΣ: ΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Πάτμος

Στα Ιεροσόλυμα του Αιγαίου ή ιερό νησί, την Πάτμο, δε θα μπορούσε να μη γιορτάζεται ιδιαίτερα το Πάσχα. 

Το κλίμα που επικρατεί θα σας παρασύρει ακόμη κι αν δεν είστε θρησκευόμενοι. Αξίζει να παρακολουθήσετε τη λειτουργία στο ξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη, στη σπηλιά που ήταν το ασκητήριο του Ευαγγελιστή, αλλά και την τελετή του Νιπτήρα, το πρωί της Μ. Πέμπτης, την αναπαράσταση δηλαδή του Μυστικού Δείπνου, στο οποίο ο ηγούμενος, όπως ο Ιησούς, πλένει τα πόδια δώδεκα μοναχών. 

Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής όλοι οι επιτάφιοι συναντιούνται στις πλατείες της Σκάλας και της Χώρας.
 Η Ανάσταση γίνεται επίσης στο Μοναστήρι και την Κυριακή του Πάσχα το Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες.

Φυσικά, το ίδιο αξέχαστη θα σας μείνει και η ομορφιά της Χώρας, από τις πιο ωραίες του Αιγαίου, με το καστρομονάστηρο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου να στέκει επιβλητικό από πάνω της.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ: Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

Το Μεγάλο Σάββατο είναι η τελευταία ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Σαρακοστής. Αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στην κάθοδο του Ιησού στον Άδη. 

Ενώ το σώμα του Ιησού βρίσκεται στον τάφο, η ψυχή του κατέβηκε προσωρινά στον Άδη για να μεταφέρει στους νεκρούς τον Λόγο του.

Εντωμεταξύ οι Αρχιερείς με την άδεια του Πιλάτου, εγκαθιστούν φρουρά έξω από το μνήμα του Χριστού. Αυτό το έκαναν για να μην μπορέσουν οι μαθητές Του, να κλέψουν το σώμα Του και να διαδώσουν ότι αναστήθηκε. Είχαν οι Αρχιερείς αυτόν τον φόβο επειδή την ανάσταση Του, είχε προαναγγείλει ο Ιησούς ενόσω ήταν εν ζωή.

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, στις εκκλησίες μας, τελείται η Θεία Λειτουργία της Πρώτης Ανάστασης. Ονομάζεται έτσι, γιατί σε κάποιο σημείο της, ο Ιερέας προαναγγέλλει την Ανάσταση του Κυρίου, λέγοντας: «Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην…». Ίσως η ύπαρξη αυτής της προαναγγελλίας, να είναι ο λόγος που το πένθος των πιστών την ημέρα αυτή είναι μικρότερο σε σχέση με αυτό της Μεγάλης Παρασκευής.

Στα Ιεροσόλυμα, η τελετή της Αφής του Αγίου Φωτός και της Ανάστασης του Κυρίου, γίνονται το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου. Στην Ελλάδα η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως γίνεται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Κατά την διάρκεια της Λειτουργίας, στις 12 ακριβώς τα μεσάνυχτα, σβήνουν τα φώτα της εκκλησίας και ο ιερέας προβάλει στην Ωραία Πύλη, κρατώντας σε κάθε χέρι από μία δεσμίδα τριάντα τριών κεριών με το Άγιο Φως, και ψάλλοντας το «Δεύτε λάβετε Φως…». Στην συνέχεια ιερείς, ψάλτες και πιστοί βγαίνουν στο περίβολο της εκκλησίας όπου γίνεται η ανάγνωση του Ευαγγελίου της Αναστάσεως και ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».

Οι πιστοί μετά το τέλος της λειτουργίας μεταφέρουν το Άγιο Φως στα σπίτια τους και το έθιμο θέλει να το φυλάνε να μην σβήσει για σαράντα ημέρες. Το Μεγάλο Σάββατο, όπως και η Μεγάλη Παρασκευή, είναι ημέρα αυστηρής νηστείας, με το λάδι να ανήκει στις απαγορευμένες τροφές.

Όσοι δεν έχουν φτιάξει κουλούρια ή τσουρέκια και δεν έχουν βάψει κόκκινα αυγά την Μεγάλη Πέμπτη, το Μεγάλο Σάββατο έχουν την τελευταία τους ευκαιρία να το πράξουν. 
Οι ετοιμασίες των νοικοκυριών για το Πάσχα έχουν φτάσει στο τέλος τους. 
Το μόνο που απομένει είναι η κατασκευή της μαγειρίτσας που θα φαγωθεί μετά την ανάσταση καθώς και η προετοιμασία της ψησταριάς και της σούβλας για το αρνί ή το κατσίκι που θα φαγωθεί την ημέρα του Πάσχα.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΞΥΔΙ

Αποκορύφωμα της νηστείας της Μ.Εβδομάδας αποτελεί το μενού της Μ. Παρασκευής, όπου όχι μόνο επιλέγονται νηστίσιμες τροφές, αλλά χρησιμοποιείται και στα φαγητά άφθονο ξύδι, ως ένδειξη της πίστης στον Χριστό που του έδωσαν να πιει ξύδι.

Μερικά από τα χαρακτηριστικότερα πιάτα της Μ. Παρασκευής είναι η άλαδη φακή με μπόλικο ξύδι, η ταχινόσουπα και οι πράσινες σαλάτες ποτισμένες με μπόλικο ξύδι. Ποτέ βέβαια, δεν λείπουν το ψωμί και οι ελιές από το τραπέζι.

Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν χωριά όπου οι κάτοικοι δεν στρώνουν καν τραπέζι τη Μ. Παρασκευή και δεν τρώνε γλυκά σε ένδειξη πένθους. 
Πολλοί μάλιστα, πιστεύουν ότι δεν πρέπει να πιάσει κανείς στα χέρια του αυτή τη μέρα, σφυρί ή βελόνι, γιατί θεωρείται αμαρτία.

Στην Κορώνη, τη Μ. Παρασκευή το πρωί, τα παιδιά με ένα σταυρό στο χέρι, γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και λένε τα πάθη του Χριστού και οι νοικοκυρές τα φιλεύουν με κουλούρια, κόκκινα αυγά ή λεφτά, ενώ στην Καστοριά, τα παιδιά παίρνουν από την εκκλησία το ξύλινο ομοίωμα περιστεριού που υπάρχει, το κρεμούν σε ένα ξύλο, το στολίζουν με λουλούδια και το περιφέρουν στα σπίτια από όπου μαζεύουν δώρα και κόκκινα αυγά.

Η ημέρα τελειώνει με την περιφορά του Επιταφίου και τη συλλογή λουλουδιών από τον στολισμό του που θεωρούνται ευλογημένα και τα οποία τοποθετούνται στο εικονοστάσι του σπιτιού ή γίνονται φυλαχτά από τους πιο παραδοσιακούς.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

Την Μεγάλη Παρασκευή οι χριστιανοί  ζουν την κορύφωση του Θείου Δράματος.Είναι η ημέρα των Παθών του Ιησού. Αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στις τελευταίες ώρες πριν την Σταύρωση, μας υπενθυμίζει τα παρακάτω γεγονότα.

Ο Χριστός, μετά την σύλληψη του στο Όρος των Ελαιών, δικάστηκε και καταδικάστηκε από τους Αρχιερείς. Η δίκη ήταν βέβαια τυπική αφού η ετυμηγορία είχε αποφασιστεί πριν καν συλληφθεί. Οι Αρχιερείς ήθελαν τον θάνατο του. Επειδή όμως δεν είχαν την νόμιμη εξουσία, έπρεπε η καταδικαστική απόφαση να απαγγελθεί από τον Ρωμαίο διοικητή. Τα χρόνια εκείνα διοικητής στην Ιερουσαλήμ ήταν ο Πιλάτος. Σε αυτόν σύρθηκε ο Ιησούς, ενώ το πλήθος, μετά από παρότρυνση των Αρχιερέων, φωνάζοντας, ζητούσε την Σταύρωση του.

Υπήρχε το έθιμο, την ημέρα του Εβραϊκού Πάσχα, οι Ρωμαίοι να απελευθερώνουν έναν κατάδικο Εβραίο. Ο Πιλάτος θέλοντας να μην έχει την ευθύνη της σταύρωσης του Χριστού, ζήτησε από το πλήθος να διαλέξει ανάμεσα στον Θεάνθρωπο και στον Βαραβά, ένα στασιαστή και φονιά, ποιος θα ήταν αυτός που θα απελευθερωνόταν. Το πλήθος, δια βοής, επέλεξε να αφεθεί ελεύθερος ο Βαραβάς.

Αμέσως μετά, και με την εντολή πλέον του Πιλάτου, ο Χριστός οδηγείται στην εσωτερική αυλή του Πραιτωρίου (του διοικητηρίου δηλαδή των Ρωμαίων). Εκεί οι στρατιώτες του φορούν μια πορφύρα και ένα αγκάθινο στεφάνι. Χλευαστικά αποκαλώντας τον «Βασιλιά των Ιουδαίων», τον χτυπούν και τον φτύνουν. Η ώρα της Σταύρωσης έχει πλησιάσει.

Φορτωμένος ο Ιησούς με τον Σταυρό στον οποίο θα σταυρωθεί, οδηγείται προς τον λόφο του Γολγοθά. Στο δρόμο δεν αντέχει το βάρος του Σταυρού και πέφτει. Οι Ρωμαίοι επιβάλουν στον Σίμωνα τον Κυρηναίο, που διερχόταν από εκείνο το σημείο, να μεταφέρει αυτός τον Σταυρό του Μαρτυρίου.

Τελικά στις 9 η ώρα το πρωί, ο Ιησούς σταυρώνεται. Το μαρτύριο του Χριστού κράτησε έξι ώρες. Στις 3 η ώρα το απόγευμα παρέδωσε το πνεύμα Του, αφού προηγουμένως είχε συγχωρήσει όσους ευθύνονταν για τον θάνατο Του.

Επειδή όμως το Σάββατο απαγορεύονταν οι κηδείες, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, κρυφός μαθητής του Χριστού, ζήτησε από τον Πιλάτο να πάρει το σώμα Του και να το ενταφιάσει. Η άδεια αυτή του δόθηκε και έτσι τυλίγοντας το σώμα του Χριστού σε ένα σεντόνι, τον ενταφίασε σε ένα μνήμα λαξευμένο σε βράχο. Το άνοιγμα του μνήματος, κλείστηκε με μια μεγάλη πέτρα.

Η τελετή της Αποκαθήλωσης, γίνεται στις εκκλησίες μας, το μεσημέρι της μεγάλης Παρασκευής. Ενώ το βράδυ της ίδιας ημέρας τελείται η περιφορά του Επιταφίου. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούν πένθιμα όλη την διάρκεια της ημέρας.

Η νηστεία της ημέρας είναι αυστηρότατη και απαγορεύει ακόμα και το λάδι.

Πολλοί πιστοί συνηθίζουν να πίνουν την Μεγάλη Παρασκευή λίγο ξύδι, εις ανάμνηση αυτού που έδωσαν στον Ιησού, όταν ζήτησε νερό τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής του.

Το έθιμο απαγορεύει κάθε εργασία την ημέρα αυτή. Σε πολλές περιοχές φτιάχνουν ένα ομοίωμα του Ιούδα, και μετά την περιφορά του Επιταφίου το παραδίδουν στην φωτιά. Τα λουλούδια του επιταφίου, μοιράζονται στους πιστούς, οι οποίοι τα φυλούν μαζί με τις εικόνες στα σπίτια τους. Τέλος, την ημέρα αυτή συνηθίζεται οι πιστοί να επισκέπτονται τους τάφους των νεκρών συγγενών και φίλων.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΠΟΣΟ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ 30 ΑΡΓΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ.

Ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού για τριάντα αργύρια.
Αν και η Βίβλος δεν ξεκαθαρίζει από που προέρχονταν τα ασημένια νομίσματα, βάση κειμένων διαφόρων προφητών, ερευνητές πιστεύουν ότι πιθανότατα ήταν τυριανά σεκέλ – νόμισμα της Τύρου, αρχαίας πόλης του Λιβάνου.

Ένα νόμισμα είχε βάρος λιγότερο από μισή ουγκιά ασήμι - σχεδόν 16 γραμμάρια το καθένα - και η σημερινή αξία του θα υπολογιζόταν από 400 έως 500 δολάρια.

Επομένως, κατά προσέγγιση, τα 30 αργύρια θα είχαν σημερινή αξία περίπου 12.000 ευρώ ή 15.000 δολάρια.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΟ ΑΥΓΟ - ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΟΣ ΛΑΓΟΣ: ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

Το αυγό, τα κουνέλια και οι λαγοί είναι σύμβολα γονιμότητας. Το έθιμο λοιπόν, μας έρχεται από την Γερμανία. 

Σύμφωνα με την παράδοση, ο λαγός έρχεται από την εξοχή και φέρνει χρωματιστά αυγά. 

Το πρωινό της Κυριακής του Πάσχα τα παιδιά βγαίνουν στο κήπο ή στο δάσος για να ψάξουν τα αυγά που έκρυψε. 

Το πασχαλινό λαγουδάκι (Osterhase), ή πασχαλινός λαγός (Sinterklaas) φαίνεται πως είναι πολύ αγαπητό και στην Ολλανδία, η οποία διεκδικεί τον τίτλο ως τόπος προέλευσης. 

Ο πασχαλινός λαγός επισκέπτεται κατά τη διάρκεια της νύχτας και αφήνει δώρα και πασχαλινά αυγά στα παιδιά, όπως ο Άγιος Βασίλης τα Χριστούγεννα.

Υπάρχει ωστόσο και η παγανιστική εκδοχή. Με βάση αυτή την ιστορία, ο λαγός του Πάσχα, προέρχεται από αρχαίο ειδωλολατρικό θρύλο. 

Η θεά Εστία βρήκε ένα τραυματισμένο πουλί σε ένα χιονισμένο δάσος ένα χειμώνα και για να το βοηθήσει να επιβιώσει το κρύο, το μετέτρεψε σε κουνέλι. 

Επειδή αυτή η διαδικασία δεν έγινε σωστά, το κουνέλι συνέχισε να γεννά αυγά. 

Για να ευχαριστήσει την θεά που το έσωσε το μεταμορφωμένο κουνέλι χάριζε κάθε άνοιξη διακοσμημένα αυγά στην θεά.

Μέσα από τους μύθους αυτούς και κατόπιν του εθίμου, έχει χτιστεί ολόκληρη βιομηχανία, που στηρίζεται στη λαχτάρα των παιδιών, για σοκολάτα είτε αυτό έχει τη μορφή λαγού είτε τη μορφή σοκολατένιων αυγών.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΤΙ ΤΡΟΦΙΜΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά αναφορικά με τα εδέσματα του Μυστικού Δείπνου είναι τα στοιχεία έρευνας Ιταλών αρχαιολόγων.

Σύμφωνα με την έρευνα για την παλαιστινιακή κουζίνα την εποχή που έζησε ο Ιησούς, το μενού του Μυστικού Δείπνου περιλάμβανε, κατά πάσα πιθανότητα, βραστά φασόλια, αρνί, ελιές, πικρά χόρτα, σάλτσα ψαριού, άζυμο ψωμί και αρωματικό κρασί.

Η εν λόγω μελέτη εκπονήθηκε από δύο Ιταλούς αρχαιολόγους, οι οποίοι συγκέντρωσαν και ανέλυσαν έναν μεγάλο όγκο δεδομένων από εδάφια της Βίβλου, εβραϊκά γραπτά και αρχαίες ρωμαϊκές πηγές.

Μάλιστα, σύμφωνα με τα ευρήματα της παραπάνω έρευνας, το δείπνο αποκλείεται να έγινε όπως αναπαριστάται στους πίνακες, δηλαδή με τον Ιησού καθισμένο σε ένα μακρόστενο τραπέζι και τους μαθητές του να τον πλαισιώνουν.

Εκείνη την εποχή, οι συνδαιτυμόνες σε επίσημα γεύματα έτρωγαν ξαπλωμένοι στο έδαφος σε μαξιλάρια, επισημαίνουν οι δύο μελετητές, προσθέτοντας ότι χρησιμοποιούσαν κυρίως πέτρινα σκεύη αντί για μεταλλικά.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Όσοι νηστεύουν όλη τη Μ. Σαρακοστή έχουν συνηθίσει την λιτή διατροφή με αποτέλεσμα η Μ. Εβδομάδα να είναι απλά η κορύφωση. 

Όμως, για όσους νηστεύουν εθιμοτυπικά, παρατηρείται να πεινάνε συνεχώς και καταφεύγουν σε συνεχές τσιμπολόγημα.

Αυτό είναι κάτι που εξηγείται διατροφικά. 

Η απουσία τροφών που περιέχουν πρωτεΐνη, όπως τα γαλακτοκομικά, το κοτόπουλο, το κρέας, το ψάρι και η παρουσία κυρίως αμυλούχων, όπως τα λαδερά, το ρύζι, τα μακαρόνια, το ψωμί κ.α., έχει ως άμεσο αποτέλεσμα το να πεινάμε περισσότερο.

Υπάρχει λύση; Φυσικά και υπάρχει. Κατά πρώτο λόγο είναι τα θαλασσινά και κατά δεύτερο τα μανιτάρια. 

Τα θαλασσινά και τα μανιτάρια, ψητά ή σοταρισμένα με λαχανικά και κρασί (ακόμη και χωρίς λάδι σε ένα αντικολλητικό), θα πρέπει να είναι η συνοδεία σε ότι και αν φάτε το μεσημέρι και το βράδυ. 

Λαχανικά, όσπρια, λαδερά, ρύζι, μακαρόνια, πατάτες βραστές, παξιμάδι θα πρέπει να έχουν ως συνοδευτικά μανιτάρια ή θαλασσινά (ακόμη και κονσέρβα). 

Παράλληλα, σνακ όπως οι ξηροί καρποί, το παστέλι, μπάρες δημητριακών, θα μπορούσαν να βοηθήσουν να ελέγξουμε καλύτερα το αίσθημα της πείνας μέσα στην ημέρα.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: ΤΗΣ ΑΛΕΙΨΑΣΗΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

Βρισκόμαστε στο μέσο της Μεγάλης Εβδομάδας. 

Το γεγονός που έρχεται η Εκκλησία να μας θυμίσει, λαμβάνει χώρα δύο ημέρες πριν οδηγηθεί ο Ιησούς Χριστός στο Σταυρό. 

Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος είναι αυτός που εξιστορεί τι έγινε εκείνη την ημέρα:

Ο Ιησούς βρισκόταν στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού. Εκεί εμφανίστηκε μια γυναίκα κρατώντας ένα μπουκαλάκι με ακριβό μύρο. 

Ζήτησε συγχώρεση από τον Υιό του Θεού, επειδή ήταν πόρνη, και έριξε αυτό το μύρο στα μαλλιά του. 

Οι μαθητές του Ιησού, θεώρησαν την πράξη αυτή μεγάλη σπατάλη, αφού θα μπορούσαν να πουλήσουν το μύρο και με τα χρήματα που θα έπαιρναν να βοηθούσαν τους φτωχούς. 
Ο Ιησούς παίρνοντας το μέρος της γυναίκας, επίπληξε τους μαθητές του, λέγοντας τους ότι η γυναίκα αυτή του έκανε καλό, αφού με αυτό το μύρο τον ετοίμασε για την ταφή. 

Τους θύμισε ότι τους φτωχούς θα μπορούν να τους βοηθούν καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους, ενώ Εκείνον θα τον έχουν για λίγο ακόμα. 

Την συγχώρησε για τις αμαρτίες της και, προφητικά μιλώντας, είπε ότι η πράξη της αυτή θα αναφέρεται στο Ευαγγέλιο που θα κηρυχθεί σε όλο τον κόσμο, αποτελώντας, αυτή η αναφορά, ένα μνημόσυνο γι’ αυτήν. 

Τότε ο Ιούδας έφυγε και πήγε να συναντήσει τους Αρχιερείς. Τους ρώτησε τι θα του δώσουν για να τους παραδώσει τον Χριστό, και αυτοί του υποσχέθηκαν τριάντα αργύρια.

Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, στις εκκλησίες μας, τελείται το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου. Κατά την διάρκεια του, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. Ευλογείται έτσι το λάδι με το οποίο ο ιερέας «σταυρώνει» τους πιστούς στο μέτωπο, στο πηγούνι, στα μάγουλα και στις παλάμες. 

Το Μυστήριο του Ευχελαίου, μπορεί να τελεστεί και εκτός ναού, όποτε το ζητήσει ένας πιστός από τον ιερέα της ενορίας του. 
Και τότε, όταν τελείται δηλαδή σε κάποιο σπίτι, διαβάζονται επτά Ευαγγέλια και επτά Ευχές. 

Το λάδι του Ευχελαίου θεωρείται θεραπευτικό. 
Κατά την διάρκεια του μυστηρίου ο ιερέας ανάβει ένα κερί για κάθε Ευαγγέλιο που διαβάζει. Αυτό κάνουν και μερικοί πιστοί κατά την διάρκεια του Μεγάλου Ευχελαίου, στην εκκλησία, την Μεγάλη Τετάρτη.

Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, οι γυναίκες πηγαίνουν στο Μεγάλο Ευχέλαιο, έχοντας μαζί τους μια σουπιέρα με αλεύρι. Σε αυτό στερεώνουν τρία κεριά, τα οποία καίνε κατά την τέλεση του Μυστηρίου. 

Το αλεύρι αυτό, το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν τα πασχαλινά κουλούρια την επόμενη ημέρα.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

Μεγάλη Τρίτη: Το τροπάριο της Κασσιανής και οι παραβολές των ''Δέκα Παρθένων'' και των ''Ταλάντων''

Την Μεγάλη Τρίτη γινόμαστε κοινωνοί δύο παραβολών του Κυρίου. Της παραβολής των Μωρών Παρθένων 
και της παραβολής των Ταλάντων. 

Ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα και πλησίαζε προς το εκούσιο Πάθος, έλεγε στους μαθητές Του ορισμένες παραβολές για να τους προετοιμάσει. 

Μερικές, μάλιστα, τις έλεγε για να καυτηριάσει και να χτυπήσει του Γραμματείς και τους Φαρισαίους.

Μια παραβολή από αυτές, τη σημερινή των δέκα παρθένων, την είπε για να παρακινήσει μεν όλους προς την ελεημοσύνη, αλλά και να διδάξει όλους μας να είμαστε έτοιμοι πριν μας προλάβει το τέλος του θανάτου. Επειδή έχει πολλή δόξα η παρθενία (πραγματικά είναι μεγάλο κατόρθωμα!) και για να μη βρεθεί κάποιος που κατορθώνει αυτό το μεγάλο έργο, αλλά παραμελεί τα άλλα και ιδίως την ελεημοσύνη, προβάλλει αυτή τη παραβολή. Τρέχει πολύ γρήγορα η νύκτα της παρούσης ζωής, έτσι οι παρθένες όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν, δηλαδή πέθαναν, γιατί ο θάνατος λέγεται και ύπνος. Καθώς κοιμόντουσαν, στη μέση της νύχτας ακούσθηκε μια δυνατή φωνή που έλεγε: «Να ΄τος ο Νυμφίος, έρχεται! Βγείτε όλες να Τον προϋπαντήσετε!». 

Τότε οι φρόνιμες παρθένες που είχαν φροντίσει να έχουν άφθονο λάδι,συνάντησαν τον Νυμφίο και μπήκαν μέσα μαζί Του, όταν ανοίχθηκαν οι πύλες. Αυτές κοντά στις άλλες αρετές και μάλιστα της παρθενίας, φρόντισαν να έχουν άφθονο και το λάδι της ελεημοσύνης. Αντίθετα οι άλλες πέντε παρθένες που δεν είχαν αρκετό λάδι, όταν ξύπνησαν ζητούσαν λίγο από τις φρόνιμες, αλλά μετά θάνατο δεν είναι εύκολο να αγοράσεις λάδι από αυτούς που το πουλούν, δηλαδή τους φτωχούς. Αυτές, η παραβολή, τις ονομάζει μωρές, γατί ενώ κατόρθωσαν το δυσκολώτερο, την ''παρθενία'', παραμέλησαν το ευκολότερο γιατί ήταν ανελεήμονες καρδιές.

Όποιος λοιπόν κατορθώσει μια αρετή - έστω μεγάλη - αλλά δε φροντίσει και για τις άλλες και ιδίως την ελεημοσύνη, δε μπορεί να μπει μαζί με το Χριστό στην αιώνια ανάπαυση και γυρίζει πίσω ντροπιασμένος. Και τίποτα δεν είναι πιό λυπηρό και πιο ντροπιαστικό από μια "παρθένο" που νικιέται απ' τον έρωτα των χρημάτων.

Η δεύτερη παραβολή, των Ταλάντων, λέει τα εξής: Κάποτε ένας άρχοντας θα πήγαινε ένα μακρινό ταξίδι. Πριν φύγει κάλεσε τους τρεις υπηρέτες του και τους έδωσε μερικά Τάλαντα, χρήματα δηλαδή. Στον πρώτο υπηρέτη έδωσε πέντε τάλαντα. Στον δεύτερο έδωσε δύο ενώ στον τρίτο έδωσε ένα τάλαντο. Όταν γύρισε από το ταξίδι, κάλεσε ξανά τους υπηρέτες του και ζήτησε να του πουν τι είχαν κάνει με τα χρήματα που τους είχε δώσει. Ο πρώτος μετά από σκληρή εργασία είχε καταφέρει να διπλασιάσει το αρχικό ποσόν, και επέστρεψε στον κύριο του δέκα τάλαντα.Το ίδιο είχε κάνει και ο δεύτερος και έτσι κατάφερε να επιστρέψει τέσσερα τάλαντα.

Ο τρίτος όλο το διάστημα της απουσίας του κυρίου του, δεν εργάστηκε καθόλου.Και όχι μόνο αυτό αλλά ένιωθε και αδικημένος επειδή είχε πάρει μόνο ένα τάλαντο.

Έτσι επιστρέφοντας αυτό το τάλαντο κατηγόρησε τον άρχοντα, για την αδικία που είχε υποστεί. Ο άρχοντας τότε πήρε αυτό το τάλαντο και το έδωσε στον πρώτο μαζί με τα άλλα δέκα.   

Με την παραβολή αυτή, ο Ιησούς δίδαξε ότι οι άνθρωποι πρέπει να καλλιεργούν τα χαρίσματα που τους δίνει ο Θεός, όχι μόνο για το δικό τους καλό αλλά και για το καλό του συνόλου.


 Η μετάνοια της «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυναικός» και το Τροπάριο της Κασσιανής
Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης, στον οποίον περιλαμβάνονται τροπάρια για την μετάνοια της αμαρτωλής γυναίκας η οποία άλειψε με τα μαλλιά της τα πόδια του Ιησού για να ζητήσει συγχώρεση και φυσικά το πασίγνωστο «τροπάριο της Κασσιανής»



Ποια ήταν η Κασσιανή
Η Κασσιανή ήταν βυζαντινή ποιήτρια που έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. Επειδή δεν την επέλεξε ως σύζυγό του ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση.

Η μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 820 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα πανέμορφες παρθένες από όλη τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και κατέφθασαν στο Παλάτι. Μετά την υποδοχή τους από τη μητέρα του αυτοκράτορα, η μητέρα του Ευφροσύνη του έδωσε εντολή να δώσει το χρυσό μήλο σ' εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.

Ο νεαρός αυτοκράτορας θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε: «από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα;», υπονοώντας την Εύα και το προπατορικό αμάρτημα. Όμως η Κασσιανή αποστόμωσε τον Θεόφιλο ανταπαντώντας του  «ναι αλλά και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα», υπονοώντας την Παναγία και τη γέννηση του Χριστου.

Η απάντηση κακοφάνηκε στον αυτοκράτορα που αποφάσισε να «τιμωρήσει» την Κασσιανή, δίνοντας το χρυσό μήλο στην ωραία, αλλά σεμνή Θεοδώρα.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ - ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών, αρχίζει με την Κυριακή των Βαΐων και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο. 
Όλη τη Μεγαλοβδομάδα υπάρχει συνήθεια να νηστεύουν οι χριστιανοί και να παρακολουθούν τακτικά τις εκκλησιαστικές λειτουργίες.


Η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Ιωσήφ, του γιου του Ιακώβ, που τον πούλησαν τα αδέλφια του σαν σκλάβο στην Αίγυπτο, επειδή τον ζήλευαν, αλλά και στην παραβολή της άκαρπης συκιάς, που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε μ' ένα του λόγο.


Η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη στην παραβολή των Δέκα Παρθένων και στην παραβολή των Ταλάντων.  Οι παραβολές αυτές συμβολίζουν την πίστη και την προνοητικότητα. Ψάλλεται το τροπάριο της Κασσιανής.


Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στη μνήμη της αμαρτωλής γυναίκας που μετανόησε, πίστεψε στο Χριστό και άλειψε τα πόδια του με μύρο.


Η Μεγάλη Πέμπτη είναι αφιερωμένη στο Μυστικό Δείπνο, στην προσευχή στην Γεσθημανή, στην προδοσία του Ιούδα, στη σύλληψη του Ιησού, στην ανάκριση από τον Άννα, στην άρνηση του Πέτρου και στην καταδίκη του Χριστού από τον Καϊάφα.

Οι προετοιμασίες για τον εορτασμό της Ανάστασης ξεκινούν από τη Μεγάλη Πέμπτη. Την ημέρα αυτή οι νοικοκυρές κατά παράδοση ετοιμάζουν τα τσουρέκια και βάφουν αβγά με ειδικές βαφές κόκκινου χρώματος. Το αυγό συμβολίζει από την αρχαιότητα την ανανέωση της ζωής και το κόκκινο χρώμα το αίμα του Χριστού.


Η Μεγάλη Παρασκευή είναι αφιερωμένη στη Σταύρωση και στην Ταφή του Χριστού.

Την πιο ιερή μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας αποτελεί η Παρασκευή, μέρα κορύφωσης του θείου δράματος με την Αποκαθήλωση από το σταυρό και την Ταφή του Χριστού. Λόγω του πένθους της ημέρας οι νοικοκυρές δεν ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού, αποφεύγοντας ακόμη και το μαγείρεμα. 
Με λουλούδια που μαζεύουν γυναίκες και παιδιά πηγαίνουν στις εκκλησίες για να στολίσουν τον Επιτάφιο.

Ο στολισμός του Επιταφείου γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες, μετά την τελετουργία της Σταύρωσης. Είναι έθιμο να μένουν οι γυναίκες στην εκκλησία και να τραγουδούν παραδοσιακά μοιρολόγια. 
Το βράδυ ακολουθεί η περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους της πόλης ή του χωριού.


Το Μεγάλο Σάββατο είναι αφιερωμένο στην Κάθοδο στον Άδη και στην Ανάσταση του Χριστού.

Από το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ξεκινούν οι ετοιμασίες για το γιορτινό τραπέζι της Ανάστασης και οι νοικοκυρές μαγειρεύουν τη μαγειρίτσα. 
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα οι πιστοί συγκεντρώνονται στις εκκλησίες κρατώντας λευκές λαμπάδες, τις οποίες ανάβουν με το «Αγιο φως», που μοιράζει ο ιερέας. 
Όταν ο τελευταίος ψάλλει το «Χριστός Ανέστη» οι πιστοί ανταλλάσσουν ευχές και το λεγόμενο «φιλί της Αγάπης». 
Με το «Αγιο φως» συνηθίζουν να σταυρώνουν το ανώφλι της εξώπορτας των σπιτιών τρεις φορές για καλή τύχη. 

Την Κυριακή, Κυριακή του Πάσχα, γιορτάζουμε την Ανάσταση. Οι μυροφόρες πήγαν στον τάφο του Ιησού και τον βρήκαν άδειο.
Ειναι η μεγάλη γιορτή της Λαμπρής, απο νωρίς το πρωί ο παραδοσιακός οβελίας ψήνεται στη σούβλα.
ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ: ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ ΚΑΙ Η ΑΚΑΡΠΗ ΣΥΚΙΑ

Με τη Μεγάλη Δευτέρα ξεκινά η εβδομάδα των Παθών του Ιησού Χριστού. Η Εκκλησία μας, έχει αφιερώσει την ημέρα αυτή στη μνήμη του Ιωσήφ του Παγκάλου. 

Η ιστορία του είναι η ακόλουθη:

Ο Ιωσήφ ήταν ο 11ος υιός του Ιακώβ. Η προσωπικότητα του και η ενάρετη ζωή του, «ενοχλούσε» τα μεγαλύτερα αδέρφια του. Θέλοντας να απαλλαγούν από την παρουσία του, τον πούλησαν σαν σκλάβο.

Ο Ιωσήφ, ως σκλάβος, έφτασε στην Αίγυπτο. Εκεί αγοράστηκε από τον Πεντεφρή, ένα αυλικό του Φαραώ. Μην υποκύπτοντας όμως, στις ερωτικές επιθυμίες της γυναίκας του Πεντεφρή, συκοφαντήθηκε από την ίδια και φυλακίστηκε. Από την φυλακή βγήκε, όταν ερμήνεψε ένα όνειρο του Φαραώ, και μέσω αυτής της ερμηνείας έσωσε τους κατοίκους της Αιγύπτου από λιμό.

Στο όνειρο του ο Φαραώ είχε δει στην όχθη του Νείλου να βόσκουν επτά παχιές αγελάδες και να φυτρώνουν επτά ψηλά και εύρωστα στάχια.

Στην συνέχεια όμως του ονείρου παρουσιάστηκαν επτά ισχνές αγελάδες που έφαγαν τις... προηγούμενες, ενώ τα στάχια «πνίγηκαν» από νέα επτά που ήταν όμως άρρωστα και αδύνατα.

Η ερμηνεία που έδωσε ο Ιωσήφ, ήταν ότι για επτά χρόνια στην Αίγυπτο οι καλλιέργειες θα αποδώσουν πολλούς καρπούς και γενικά θα επικρατήσει ευφορία.
Τα επτά όμως αυτά χρόνια, θα τα διαδεχθούν επτά χρόνια λιμού και ξηρασίας. Και όντως έτσι έγινε.

Οι Αιγύπτιοι όμως είχαν, μετά τις υποδείξεις του Ιωσήφ, αποθηκεύσει τρόφιμα και τα επτά χρόνια του λιμού τα πέρασαν αλώβητοι. Δεν έγινε όμως το ίδιο με τους ανθρώπους των γύρω περιοχών.
Ανάμεσα σε αυτούς, ήταν και η οικογένεια του Ιωσήφ, ο οποίος εντωμεταξύ είχε ανέλθει στην Αιγυπτιακή κοινωνία και είχε λάβει πολλά αξιώματα. Στα πρόθυρα του λιμού τα αδέρφια του, ζήτησαν βοήθεια από την Αίγυπτο και παρουσιάστηκαν μπροστά στον Ιωσήφ όπου ήταν ο υπεύθυνος διανομής των αποθηκευμένων αγαθών.

Ενώ οι ίδιοι δεν αναγνώρισαν τον αδερφό τους, εκείνος κατάλαβε ποιους είχε απέναντι του. Εκείνη την στιγμή, φάνηκε για μια ακόμη φορά το μεγαλείο της ψυχής του Ιωσήφ. Όχι μόνο δεν τους τιμώρησε, αλλά δίνοντας τους συγχώρεση, κάλεσε όλη την οικογένεια του να εγκατασταθεί στην Αίγυπτο και να γλυτώσει από την απειλή της πείνας.

Στην λειτουργία της Μεγάλης Δευτέρας, περιλαμβάνεται και η ιστορία της «Καταραθείσης και Ξηρανθείσης Συκής».

Ο Χριστός περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, την επομένη ημέρα της εισόδου του, είδε μια εύρωστη συκιά με παχύ φύλλωμα. Την πλησίασε με σκοπό να κόψει ένα σύκο. Η συκιά όμως δεν είχε καθόλου καρπούς.
Τότε ο Ιησούς είπε απευθυνόμενος στο δέντρο: «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα και εξηράνθη παραχρήμα η συκή» (Ματθ.21:19). Η συκιά την ίδια στιγμή ξεράθηκε. Γι’ αυτό λέγεται «Καταραθείσα», δηλαδή καταραμένη και «Ξηρανθείσα», δηλαδή ξεραμένη.

Τη Μεγάλη Δευτέρα σε όλη την Ελλάδα ξεκινούν οι ετοιμασίες, στα σπίτια, για τον εορτασμό του Πάσχα. Έτσι εκείνη την ημέρα, στα χωριά κυρίως, ασπρίζονται με ασβέστη οι αυλές, βάφονται οι γλάστρες κόκκινες και φυτεύονται διάφορα λουλούδια. Σε κάποιες περιοχές, οι πιστοί συνήθιζαν να τρέφονται μόνο με ψωμί και νερό έως τη Μεγάλη Πέμπτη το πρωί, που λάμβαναν από την εκκλησία την Θεία Κοινωνία.
ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Η Κυριακή μετά το Σάββατο του Λαζάρου είναι η Κυριακή των Βαΐων. 
Πρόκειται για την τελευταία Κυριακή της Σαρακοστής και ταυτόχρονα την πρώτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Ημέρα αφιερωμένη στην είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ.
   
Όπως μας αναφέρουν οι Ευαγγελιστές, την επόμενη ημέρα της αναστάσεως του Λαζάρου, ο Ιησούς ζήτησε από τους μαθητές του, να του βρουν ένα γαϊδουράκι. 

Πάνω σε αυτό σκόπευε να πάει στην Ιερουσαλήμ. Εκείνες τις ημέρες είχε μαζευτεί πολύς κόσμος στην πόλη, για τον εορτασμό του Εβραϊκού Πάσχα. 

Το Εβραϊκό Πάσχα ήταν γιορτή που γινόταν σε ανάμνηση της απελευθέρωσης των Εβραίων από τους Αιγύπτιους.

Πάνω στο γαϊδουράκι, λοιπόν, εισήλθε ο Ιησούς στην Ιερή Πόλη.

Ο λαός είχε ήδη μάθει για την Ανάσταση του Λαζάρου, αφού η Βηθανία απήχε μόλις 2,5 χιλιόμετρα από την Ιερουσαλήμ. Τόσο το θαύμα στην Βηθανία, όσο και η υπόλοιπη «δράση» του Ιησού, οδήγησαν τον λαό να τον υποδεχθεί όπως όριζε το εθιμοτυπικό της υποδοχής βασιλέων. 
Έστρωσαν κλαδιά (βάγια στα εβραϊκά) φοινίκων στους δρόμους από όπου περνούσε ο Χριστός με το γαϊδουράκι και Τον επευφημούσαν τραγουδώντας «Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ» (Ιωάν.12:13).

Από τα βάια, πήρε το όνομα της η ημέρα αυτή.

Με την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ ξεκινά το Θείο Δράμα.

Επειδή όμως ταυτόχρονα γιορτάζεται η είσοδος του ως Βασιλέας στην Ιερουσαλήμ, η Εκκλησία καλεί τους πιστούς να γιορτάσουν καταλύοντας την νηστεία και επιτρέποντας την βρώση ψαριών.

Στις μέρες μας, την Κυριακή των Βαΐων, όλες οι εκκλησίες στολίζονται με βάια. Επειδή στον ελλαδικό χώρο οι φοίνικες δεν απαντώνται συχνά, για τον στολισμό χρησιμοποιούνται κλαδάκια δάφνης, ιτιάς, ελιάς ή μυρτιάς. 
Τα κλαδάκια αυτά μετά το πέρας της λειτουργίας, μοιράζονται στους πιστούς. 
Ο λαός μας πιστεύει ότι τα βάγια αυτά, έχουν ιαματικές και αποτρεπτικές για το κακό ιδιότητες.

Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας με τα βάγια αυτά, «χτυπούν» τις έγκυες γυναίκες πιστεύοντας ότι θα γεννήσουν έτσι πιο εύκολα. Σε άλλες, κρεμούν τα βάγια στις πόρτες των σπιτιών σαν φυλακτό. Σε δύο περιοχές, όμως, η Κυριακή των Βαΐων, έχει ξεχωριστή σημασία. 

Στην Κέρκυρα, γίνεται μεγάλη λιτανεία του Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα. Η λιτανεία αυτή ξεκίνησε το 1630. Οι Κερκυραίοι τιμούν έτσι τον Άγιο τους, που απάλλαξε το νησί από την Πανώλη το 1629. 

Ιδιαίτερους εορτασμούς έχουμε και στο Μεσολόγγι. Την Κυριακή των Βαΐων του 1826, έγινε η μεγάλη Έξοδος του Μεσολογγίου. 
Οι γιορτές γίνονται προς τιμή των αγωνιστών που έπεσαν εκείνη την ημέρα.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Σάββατο του Λαζάρου σήμερα και μπαίνουμε για τα καλά σε κλίμα Μεγάλης Εβδομάδας, όμως ποιος ήταν ο Λάζαρος που αφιερώνουμε το Σάββατο πριν την Κυριακή των Βαΐων? 

Ήταν φίλος και μαθητής του Χριστού, ο οποίος «ηγέρθη εκ νεκρών» προαναγγέλλοντας την Ανάσταση του Κυρίου. Το όνομα «Λάζαρος» είναι εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού Ελεάζαρ.

Ο Λάζαρος, ο επονομαζόμενος Δίκαιος και Τετραήμερος, ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας, με τις οποίες ζούσε στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. 

Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί επανειλημμένα ο Χριστός, όταν περνούσε από την περιοχή, με κατεύθυνση προς την Ιερουσαλήμ. 

Κατά την Καινή Διαθήκη, μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε και πέθανε. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού ότι ο φίλος του ασθενεί βαρέως, αλλά εκείνος καθυστέρησε να έλθει. 

Όταν έφθασε στη Βηθανία με τους μαθητές του, η Μαρία του παραπονέθηκε ότι αν ερχόταν εγκαίρως δεν θα πέθαινε ο αδελφός της. 
Τότε, ο Ιησούς δάκρυσε και με φωνή μεγάλη προ του τάφου εκραύγασε: «Λάζαρε δεύρο έξω!» και ανάστησε τον Λάζαρο 4 ημέρες μετά τον θάνατό του, προκαλώντας τον θαυμασμό των παρόντων και το μίσος των Φαρισαίων.

Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών, έζησε άλλα 30 χρόνια και έγινε επίσκοπος Κιτίου στην Κύπρο. 
Τον Οκτώβριο του 890 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων ΣΤ' ο Σοφός βρήκε στην Κύπρο το λείψανο του Λαζάρου και το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Το τοποθέτησε σε αργυρή θήκη σε ομώνυμο ναό που κτίσθηκε στην Πόλη. 

Ο τάφος του Λαζάρου, από όπου έγινε η ανάστασή του, έχει υποδειχθεί μέσα σε βράχο (διαστάσεων 3x3μ.) στο Όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ.

Η ανάμνηση της Ανάστασης του Λαζάρου εορτάζεται από την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία το Σάββατο της πέμπτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και στις 17 Μαρτίου, ενώ η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία την εορτάζει στις 17 Δεκεμβρίου.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΕΣΕΙΣ ΞΕΡΕΤΕ ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ?

Καθώς η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα πλησιάζουν, θυμόμαστε έθιμα παλαιότερων εποχών... εποχών που ζούσαμε εμείς όταν ήμασταν παιδιά. Τότε που όλα έμοιαζαν πιο αγνά και όμορφα.
Είναι όμορφο να αναβιώνουμε τα έθιμα αυτά, μαζί με τα παιδιά μας και να ζούμε το νόημα των ημερών.

Πιο διαδεδομένο έθιμο για το Σάββατο του Λαζάρου είναι τα «κάλαντα του Λαζάρου». Τα κάλαντα ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία υπόθεση με τις μικρές «Λαζαρίνες» να τραγουδούν και να αναγέλλουν τη χαρμόσυνη εορτή.

Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια και μάζευαν λουλούδια με τα οποία στόλιζαν μικρά καλαθάκια. 
Φορώντας ειδικές στολές, γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

Τα έθιμα του Λαζάρου ιδίως κατά την Τουρκοκρατία είχαν κοινωνική σκοπιμότητα αφού έτσι οι κοπέλες μπορούσαν να βρεθούν εκτός σπιτιού και να γνωρίσουν αγόρια προκειμένου να ακολουθήσουν αρραβωνιάσματα και γάμοι.

Ποια είναι τα κάλαντα του Λαζάρου;

Σήμερα έρχετ' ο Χριστός
Ο επουράνιος θεός
Εις την πόλη Βηθανία
Μάρθα κλαίει και Μαρία.

Λάζαρον τον αδελφόν τους
Και πολύ αγαπητόν τους
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
Και τον εμοιρολογούσαν.

Την ημέρα την Τετάρτη
Κίνησ' ο Χριστός για να ρθει
Και βγήκε η Μαρία
Έξω από τη Βηθανία.

Και μπρος Του γονυκλινεί
Και τους πόδας του φιλεί.
«Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,
δεν θα πέθαιν' αδελφός μου.

Μα και τώρα γω πιστεύω
Και καλότατα ηξεύρω,
Ότι δύνασ' αν θελήσεις
Και νεκρούς να αναστήσεις».

Λέγει : «Πίστευε Μαρία.
Άγωμεν εις τα μνημεία».
Τότε ο Χρηστός δακρύζει
Και τον Άδη φοβερίζει.

«Άδη, Τάρταρο και Χάρο,
Λάζαρον θε να σου πάρω.
Δεύρο έξω, Λάζαρέ μου,
Φίλε και αγαπητέ μου».

Λάζαρος απελυτρώθη
Ανεστήθη και σηκώθη,
Ζωντανός σαβανωμένος
Και με το κερί ζωμένος.

Πες μας, Λάζαρε τι είδες
Εις τον Άδη όπου πήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι
Να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδιάς, των χειλέων
Και να μη ρωτάτε πλέον.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η Ανάσταση του Χριστού εορτάζεται από την Εκκλησία από την στιγμή της καταβάσεώς Του στον Άδη, όπου ελευθέρωσε τις ψυχές των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης από το κράτος του θανάτου και του διαβόλου.

Η ημέρα του Μ. Σαββάτου, όταν η ψυχή του Χριστού με την θεότητα βρισκόταν στον Άδη και το σώμα μαζί με την θεότητα βρισκόταν στον τάφο, οπότε νικήθηκε το κράτος του διαβόλου και του θανάτου, θεωρείται μεγάλη ημέρα από την Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού συνδέεται με την ημέρα της Κυριακής....

Ο Χριστός αναστήθηκε τις πρωϊνές ώρες της Κυριακής.
Δεν γνωρίζουμε τον πραγματικό χρόνο της Αναστάσεώς Του, αφού κανείς δεν τον είδε την ώρα εκείνη, αλλά πιστοποιήθηκε όταν βαθειά χαράματα οι Μυροφόρες γυναίκες πήγαν στο μνημείο για να αλείψουν το σώμα του Χριστού με αρώματα.

Έτσι, η Κυριακή, η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, είναι η ημέρα της Αναστάσεως του Χριστού. Εάν ο Χριστός το Σάββατο νίκησε το κράτος του θανάτου, την Κυριακή πιστοποιήθηκε σε όλους η Ανάστασή Του, ότι Αυτός είναι ο νικητής του θανάτου και του διαβόλου.

Oι δυνατοί κρότοι, υποδηλώνουν, τη βοή, που ακολούθησε το θαύμα της Ανάστασης σκέπασαν τα πάντα. Η γη σείστηκε και ισχυρή βοή συγκλόνισε το σύμπαν.

Η Πρώτη Ανάσταση γιορτάζεται απο την Εκκλησία , στις 9 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ενώ το Μέγα Θαύμα της Ανάστασης σηματοδοτείται την ίδια μέρα με την αφή του Αγίου Φωτός στον Πανάγιο Τάφο των Ιεροσολύμων.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής αναγγέλλεται το χαρμόσυνη μήνυμα της Αναστάσεως με λαμπρές εκδηλώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΒΑΨΤΕ ΑΥΓΑ ΧΩΡΙΣ ΧΗΜΙΚΑ ΜΕ ΚΡΕΜΜΥΔΙ ΠΑΝΤΖΑΡΙ ΛΑΧΑΝΟ !

Το βάψιμο των αβγών για το Πάσχα γίνεται την Μεγάλη Πέμπτη ή το Μεγάλο Σάββατο. Σύμβολα γονιμότητας και νέας ζωής στην αρχαιότητα, τα αβγά βάφονται κυρίως κόκκινα, αν και οι απόψεις γιατί καθιερώθηκε αυτό, διίστανται. 

Αρχικά πρέπει να επιλέξουμε τι χρώμα θα βάψουμε τα αβγά μας.

Οι επιλογές από τη φύση εντυπωσιακές.

Παντζάρι για κλασικό κόκκινο χρώμα
Μένοντας πιστοί στην παράδοση του κόκκινου χρώματος, βράζουμε 3-4 φλιτζάνια κομμένο και καθαρισμένο παντζάρι (μόνο τη ρίζα) με 2 κουταλιές ξίδι και νερό. Στη συνέχεια, σουρώνουμε και βάζουμε μέσα στο ζουμί τα αβγά, για να βράσουν. Μόλις πάρουν βράση, χαμηλώνουμε τη φωτιά και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν για 15 ακόμη λεπτά.
Όσο νωρίτερα τα βγάλουμε, τόσο πιο ροζ το χρώμα τους. Αντίθετα, αν δείξουμε υπομονή, το βαθύ κόκκινο χρώμα θα μας εκπλήξει. Προσοχή, όμως χρησιμοποιούμε πάντα γάντια, γιατί το παντζάρι εκτός από τα αβγά θα βάψει και τα χέρια μας.

Κρεμμύδια για πορτοκαλί χρώμα
Η πιο κλασική συνταγή είναι να χρησιμοποιήσουμε τις φλούδες από τα κρεμμύδια. Βράζουμε τις φλούδες από 4-5 ξερά κρεμμύδια σε μία κατσαρόλα, έπειτα βράζουμε μέσα τα αυγά, για μισή ώρα περίπου, μαζί με 2 κουταλιές ξίδι. Προσοχή: τα αβγά πρέπει να έχουν θερμοκρασία δωματίου (για να μη σπάσουν). Η τεχνική αυτή δημιουργεί μοναδικούς κυματισμούς στα αβγά. Για πιο ομοιόμορφο αποτέλεσμα, πρώτα βράζουμε το ζουμί, το σουρώνουμε και μετά συνεχίζουμε με τα αβγά.

Κουρκουμάς για κίτρινο χρώμα
Το βαθύ κίτρινο χρώμα, μπορούμε να το πετύχουμε χρησιμοποιώντας κουρκουμά. Μάλιστα, 5 γενναίες κουταλιές αρκούν. 

Βάζουμε σε μία κατσαρόλα τον κουρκουμά, προσθέτουμε νερό (μέχρι το σημείο που να μπορεί να καλύψει τα αβγά που θα βάλουμε μετά) και 2 κουταλιές ξίδι. 
Βράζουμε για περίπου μισή ώρα και έπειτα σουρώνουμε καλά.
Βάζουμε τα αβγά στο ζουμί, μαζί με μία ακόμη κουταλιά ξίδι και μόλις πάρουν βράση, χαμηλώνουμε τη φωτιά και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν για μισή ώρα ακόμα.

Κόκκινο λάχανο για μοβ αποχρώσεις
Για να βάψουμε τα αβγά μας μοβ/μπλε, ο καλύτερος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσουμε τα φύλλα του κόκκινου λάχανου. 

Με αναλογία ¼ λάχανο ανά 4 αβγά, βράζουμε σε μία κατσαρόλα τα φύλλα με λίγο ξίδι και νερό. 

Βράζουμε τα αβγά μαζί με το λάχανο για 15 λεπτά, βγάζουμε την κατσαρόλα από την εστία και περιμένουμε …6 ώρες.

Μπορεί να είναι χρονοβόρα διαδικασία, αλλά το υπέροχο χρώμα θα μας ανταμείψει. 

 Υπάρχουν ορισμένες οδηγίες  , οι οποίες παραμένουν ακόμα και σήμερα, οι ιδανικές συμβουλές για να πετύχουμε την καλύτερη βαφή.

1. Για ομοιόμορφο χρώμα στα αβγά μας, επιλέγουμε εκείνα που έχουν άσπρο τσόφλι.

2. Τα αβγά θέλουν πολύ καλό πλύσιμο για να απομακρυνθούν σκόνες και ειδικά λιπαρές ουσίες από το τσόφλι. Εάν παραμείνουν, δε θα βαφτούν καλά και το χρώμα δε θα σταθεροποιηθεί.

3. Για να μη σπάσουν τα αβγά, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν, μόλις πάρουν βράση. Με τον τρόπο αυτό, τα αβγά σταματούν να «χοροπηδούν» κατά τον βρασμό, προστατεύοντας το τσόφλι.

4. Χρησιμοποιούμε πάντα γάντια και καλύπτουμε την κουζίνα και τον πάγκο μας, γιατί ακόμη και τα φυσικά προϊόντα βάφουν, ειδικά μάλιστα το παντζάρι.

5. Πάντα χρησιμοποιούμε ξίδι στο διάλυμα με το νερό. Το ξίδι, όχι μόνο αποστειρώνει το αβγό, αλλά σκληραίνει και το τσόφλι.

6. Μετά τη βαφή και εφόσον έχουν στεγνώσει τα αβγά, χρησιμοποιούμε μία μαλακή χαρτοπετσέτα και τα αλείφουμε απαλά με λίγο λάδι. Έτσι, θα διατηρήσουν τη γυαλάδα και το χρώμα τους.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ: Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Την Μεγάλη Πέμπτη αναβιώνονται στην Εκκλησία μας, τα γεγονότα της τελευταίας ημέρας της ζωής του Ιησού Χριστού στη Γη. Όπως μας αναφέρουν τα Ευαγγέλια, ο Χριστός θέλησε πριν θυσιαστεί για την σωτηρία των ανθρώπων, να δειπνήσει για τελευταία φορά με τους μαθητές του.

Ο δείπνος αυτός είναι ο γνωστός μας Μυστικός Δείπνος. Έλαβε χώρα σε ένα υπερώο (σε ένα πατάρι δηλαδή) κάποιου σπιτιού της Ιερουσαλήμ, στο οποίο κρυφά συνέφαγαν οι μαθητές και ο Ιησούς.

Πριν ξεκινήσει ο Δείπνος, ο Χριστός πήρε μια λεκάνη με νερό και έπλυνε τα πόδια των μαθητών του. Αυτό ήταν μια ενέργεια που έκαναν οι δούλοι της εποχής. Δηλαδή πριν από το φαγητό, έπλεναν τα πόδια των κυρίων τους. 
Με την πράξη του αυτή ο Ιησούς θέλησε να διδάξει τους μαθητές του και, μέσω αυτών, όλους τους ανθρώπους να είναι ταπεινοί και να υπηρετούν τους συνανθρώπους τους. 
Το γεγονός αυτό έχει λάβει στις μέρες μας το όνομα Ιερός Νιπτήρας. Σε πολλές περιοχές της χώρας μας, γίνεται αναπαράσταση του Ιερού Νιπτήρα το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης.

Κατόπιν ο Ιησούς κατά την διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, και αφού είχε αποχωρήσει ο Ιούδας, παρέδωσε στους μαθητές του, το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. 
Πρόσφερε άρτο λέγοντας: «λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου» και κρασί «πίετε έξ αυτού πάντες τούτο γαρ εστί το αίμα μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Η παράδοση της Θείας Ευχαριστίας τελείωσε με την εντολή: «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν».

Μετά το πέρας του Μυστικού Δείπνου, ο Ιησούς και οι μαθητές του, μετέβησαν στο Όρος των Ελαιών. Εκεί ο Χριστός προσεύχεται στον Πατέρα του, και τελικά συλλαμβάνεται από τους Ρωμαίους, με την βοήθεια του Ιούδα.

Στον Εσπερινό της ημέρας έχουμε την Σταύρωση του Θεανθρώπου.

Διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια που περιγράφουν τα Άγια Πάθη. Μετά το 5ο Ευαγγέλιο, βγαίνει ο Εσταυρωμένος. Στις εκκλησίες, όλο το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης μέχρι το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής, παραμένουν κυρίως γυναίκες οι οποίες «μοιρολογούν», ψάλλοντας ύμνους στον Χριστό.

Σε πολλά μέρη, προετοιμάζουν τον στολισμό του Επιταφίου κατά την διάρκεια της νύχτας αυτής.

Στα σπίτια των Χριστιανών, την Μεγάλη Πέμπτη, βάφονται τα κόκκινα αυγά. Για τον λόγο αυτό, η ημέρα λέγεται και Κόκκινη Πέμπτη ή Κοκκινοπέφτη.

Εκτός από τα αυγά, την μέρα αυτή, φτιάχνονται τα πασχαλινά κουλούρια και τα τσουρέκια. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, οι Χριστιανοί κρεμούν κόκκινα πανιά στα παράθυρα των σπιτιών τους.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΟΥΝ Η ΛΑΜΠΑΔΑ ΤΟ ΤΣΟΥΡΕΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΟ ΑΥΓΟ.

Κάθε Πάσχα οι νονοί καλούνται να προσφέρουν στα βαφτιστήρια μια λαμπάδα, ένα σοκολατένιο αυγό και ενίοτε ένα πασχαλινό τσουρέκι. 
Γιατί, όμως, έχει επικρατήσει αυτό το έθιμο; Και τι συμβολίζει το κάθε ένα από αυτά τα δώρα; 

Ας γνωρίσουμε τις ρίζες του κάθε εθίμου.

Η λαμπάδα του Πάσχα
Η λαμπάδα που μικροί και μεγάλοι κρατάμε το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, συμβολίζει το θαύμα της Ανάστασης, καθώς είναι και αυτή που θα διανέμει το Άγιο Φως στους πιστούς. 
Είναι συνήθως λευκή γιατί συμβολίζει τη νίκη της ζωής και του φωτός απέναντι στον θάνατο και το σκοτάδι. 
Για τα μικρά παιδιά, η λαμπάδα με τα χρόνια έγινε πολύχρωμη και στολίζεται με όμορφα διακοσμητικά και δώρα.

Σοκολατένια αυγά
Το αγαπημένο αυτό έθιμο έρχεται από το εξωτερικό και το Πασχαλινό Κυνήγι Αυγών που λαμβάνει κάθε χρόνο στον δυτικό κόσμο. 
Συμβολίζει τον ερχομό της άνοιξης, τη γονιμότητα και την αναγέννηση της φύσης. 
Ωστόσο, στον ορθόδοξο κόσμο το σοκολατένιο αυγό συνδέεται και με το κόκκινο πασχαλινό αυγό, το οποίο έτσι κι αλλιώς αποτελεί προχριστιανικό σύμβολο της ζωής. 
Το δε κόκκινο συμβολίζει το αίμα και την θυσία του Ιησού.

Πασχαλινά τσουρέκια
Όπως και η λαμπάδα, έτσι και το τσουρέκι συμβολίζει την Ανάσταση, με την έννοια ότι το τσουρέκι θεωρείται ο άρτος της ζωής. 
Παραδοσιακά, κάθε Μεγάλη Πέμπτη όλες οι γυναίκες φτιάχνουν πασχαλινά κουλούρια και τσουρέκια συμβολίζοντας έτσι την Ανάσταση του Χριστού, καθώς το αλεύρι με το ζύμωμα γίνεται τσουρέκι.

ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!