Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου 2020
Oσο κι αν ψάξετε, δεν πρόκειται να βρείτε Ελληνίδα ή Έλληνα που να έχει γεννηθεί ή να έχει πεθάνει μεταξύ 16 και 28 Φεβρουαρίου του 1923! Επίσης σε κανένα ιστορικό αρχείο δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα γεγονότα τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο στη χώρα μας. Ούτε καν εφημερίδες δεν κυκλοφόρησαν το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Όλα αυτά τα πολύ περίεργα δεν συνέβησαν γιατί σταμάτησε ο χρόνος ή επειδή η Ελλάδα μπήκε για 13 ημέρες στη ζώνη του λυκόφωτος. Η εξήγηση είναι πολύ πιο απλή: Τέτοιες ημέρες πριν από 96 χρόνια, αποφασίσαμε να μεταπηδήσουμε επισήμως, από το Ιουλιανό στο Γρηγοριανό ημερολόγιο και άρα μετά τις 16 Φεβρουαρίου πήγαμε κατευθείαν στην 1η Μαρτίου.
Προκειμένου να καταλάβουμε το λόγο που συνέβη αυτό πρέπει πρώτα να πούμε κάποια πράγματα για το Ιουλιανό ημερολόγιο και τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να αντικατασταθεί. Το 46 π.Χ. ανώτατος άρχοντας στην Ρώμη είναι ο Ιούλιος Καίσαρας και αποφασίζει να αλλάξει το παραδοσιακό ρωμαϊκό ημερολόγιο των 355 ημερών μιας και είχαν χαθεί τόσες μέρες που οι εποχές έρχονταν όλο και νωρίτερα και δεν ταίριαζαν με τους αντίστοιχους μήνες.
Ο Έλληνας αστρονόμος Σωσιγένης από την Αλεξάνδρεια αναλαμβάνει την δημιουργία ενός νέου ημερολογίου και τρόπου μέτρησης του έτους και προς τιμήν του Καίσαρα, το ημερολόγιο ονομάζεται «Ιουλιανό». Σύμφωνα με αυτό, το έτος έχει 365,25 ημέρες και προστίθεται διορθωτικά άλλη μια κάθε τέσσερα χρόνια. Η νέα μέτρηση του χρόνου ήταν σαφώς καλύτερη από την προηγούμενη, αλλά και πάλι έχανε 11 λεπτά και 14 δευτερόλεπτα ανά έτος. Με μαθηματική ακρίβεια, το πρόβλημα μακροπρόθεσμα θα διογκωνόταν, όπως και έγινε.
Στα τέλη του 16ου αιώνα το Ιουλιανό ημερολόγιο έχει πλέον πέσει έξω για 11 ολόκληρες ημέρες και με αυτόν τον ρυθμό, κάποια στιγμή θα γιορτάζαμε τα Χριστούγεννα θα έπεφταν στη μέση του καλοκαιριού. Ο Ιταλός αστρονόμος και φιλόσοφος Aloysius Lilius γράφει μια εργασία με τίτλο "Σύνοψις του νέου σχεδίου για την επανόρθωση του Ημερολογίου" που δεν δημοσιοποιείται μέχρι τον θάνατό του, το 1576. Έξι χρόνια αργότερα, ο αδελφός του τη διαβάζει ενθουσιασμένος και την παρουσιάσει στον Πάπα Γρηγόριο τον 13ο, ο οποίος αφού συμβουλευτεί τους συνεργάτες του αναθέτει τις τελευταίες τροποποιήσεις στον Ιταλό αστρονόμο Cristoforo Clavio και δίνει εντολή να διορθωθεί για μια ακόμη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας το σύστημα μέτρησης του χρόνου.
Στις 4 Οκτωβρίου του 1582, ο Ποντίφικας αποφασίζει ότι η επόμενη ημέρα που ξημέρωνε μετονομάζεται σε 15η Οκτωβρίου. Παράλληλα τροποποιεί τον σεληνιακό κύκλο που χρησιμοποιείται από την Εκκλησία για τον υπολογισμό του Πάσχα. Το έτος έχει πλέον 365,24 ημέρες. Για πρακτικούς όμως λόγους συμφωνήθηκε ότι θα έχει 365 και αυτό το υπολειπόμενο 0,24 θα αναπληρώνεται προσθέτοντας μια ακόμη ημέρα ανά τετραετία (το επονομαζόμενο δίσεκτο έτος) τον μήνα Φεβρουάριο. Το νέο ημερολόγιο θα ονομαστεί «Γρηγοριανό», από το όνομα του Πάπα και φυσικά υιοθετήθηκε αμέσως από Ρωμαιοκαθολικές χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Αντιθέτως, οι ορθόδοξες και οι προτεσταντικές το είδαν με επιφύλαξη και το ενστερνίστηκαν σταδιακά πολύ αργότερα, όταν διαπίστωσαν ότι η εφαρμογή του έκανε πιο εύρυθμη τη ζωή τους.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα το έβλεπε ως απόπειρα προσηλυτισμού εκ μέρους του Βατικανού. Μόλις το 1902 ο τότε Πατριάρχης Ιωακείμ Γ’ έκρινε σκόπιμο να αποστείλει από το Φανάρι εγκύκλιο σε όλες τις ομόδοξες Εκκλησίες προκειμένου να μελετήσουν εκ νέου το ζήτημα του ημερολογίου, οπότε αναθεωρήθηκαν οι δογματικές απόψεις αιώνων.
Η Εκκλησία της Ελλάδας συστήνει επιτροπή μελέτης που αποφαίνεται ότι «η μεταβολή, μη προσκρούσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους, ηδύνατο να γίνη μετά συνεννόησιν πασών των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ιδία δε του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Μέχρι να γίνουν αυτές οι συνεννοήσεις συνέχισε να χρησιμοποιείται το Ιουλιανό ημερολόγιο. Είχε δώσει όμως τη συγκατάθεσή της στην τότε κυβέρνηση του Στυλιανού Γονατά και την εν γένει πολιτεία, να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό για πολιτική και μόνο χρήση.
Έτσι, με βασιλικό διάταγμα του Γεωργίου Β’ (το οποίο είναι ακόμη σε ισχύ αφού δεν έχει αντικατασταθεί με νεότερο) εισήχθη το Γρηγοριανό ημερολόγιο την 16η Φεβρουαρίου του 1923, η οποία ορίστηκε ως 1η Μαρτίου. Οι ενδιάμεσες 13 ημέρες χάνονται στα χαρτιά δια παντός.
Η κατάσταση όμως περιπλέχθηκε λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα, όταν ήρθε η 25η Μαρτίου. Το κράτος μπορούσε να τιμήσει εκείνη την ημέρα την επέτειο της Εθνεγερσίας του 1821, αλλά δεν μπορούσε να γιορτάσει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, αφού για την Ελλαδική Εκκλησία ο Ευαγγελισμός θα ερχόταν στις 7 Απριλίου!
Προκειμένου να μην διαχωριστούν τα δύο άκρως σημαντικά γεγονότα για τη χώρα, η Ιεραρχία υποχωρεί. Πολύ σύντομα αποφασίζει να χρησιμοποιήσει και αυτή το Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις θρησκευτικές εορτές, με εξαίρεση τις κινητές (όπως π.χ. το Πάσχα). Ομάδες κληρικών και λαϊκών διαφωνούν στην εισαγωγή του νέου ημερολογίου, την οποία θεωρούν προδοσία της ορθόδοξης παράδοσης και ένδειξη υποταγής στον Πάπα που επιχειρεί δολίως να αφομοιώσει τα χριστιανικά δόγματα. Οι αντιδρώντες αποσχίζονται, θεωρώντας ότι αυτοί είναι οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί (Γ.Ο.Χ.). Έκτοτε, οι εν λόγω πιστοί αποκαλούνται «παλαιοημερολογήτες», χωρίς όμως να θεωρούνται ετερόδοξοι ή ετερόθρησκοι, παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκονται σε κοινωνία με την κρατούσα Εκκλησία της Ελλάδας.
ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!
Oσο κι αν ψάξετε, δεν πρόκειται να βρείτε Ελληνίδα ή Έλληνα που να έχει γεννηθεί ή να έχει πεθάνει μεταξύ 16 και 28 Φεβρουαρίου του 1923! Επίσης σε κανένα ιστορικό αρχείο δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα γεγονότα τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο στη χώρα μας. Ούτε καν εφημερίδες δεν κυκλοφόρησαν το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Όλα αυτά τα πολύ περίεργα δεν συνέβησαν γιατί σταμάτησε ο χρόνος ή επειδή η Ελλάδα μπήκε για 13 ημέρες στη ζώνη του λυκόφωτος. Η εξήγηση είναι πολύ πιο απλή: Τέτοιες ημέρες πριν από 96 χρόνια, αποφασίσαμε να μεταπηδήσουμε επισήμως, από το Ιουλιανό στο Γρηγοριανό ημερολόγιο και άρα μετά τις 16 Φεβρουαρίου πήγαμε κατευθείαν στην 1η Μαρτίου.
Προκειμένου να καταλάβουμε το λόγο που συνέβη αυτό πρέπει πρώτα να πούμε κάποια πράγματα για το Ιουλιανό ημερολόγιο και τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να αντικατασταθεί. Το 46 π.Χ. ανώτατος άρχοντας στην Ρώμη είναι ο Ιούλιος Καίσαρας και αποφασίζει να αλλάξει το παραδοσιακό ρωμαϊκό ημερολόγιο των 355 ημερών μιας και είχαν χαθεί τόσες μέρες που οι εποχές έρχονταν όλο και νωρίτερα και δεν ταίριαζαν με τους αντίστοιχους μήνες.
Ο Έλληνας αστρονόμος Σωσιγένης από την Αλεξάνδρεια αναλαμβάνει την δημιουργία ενός νέου ημερολογίου και τρόπου μέτρησης του έτους και προς τιμήν του Καίσαρα, το ημερολόγιο ονομάζεται «Ιουλιανό». Σύμφωνα με αυτό, το έτος έχει 365,25 ημέρες και προστίθεται διορθωτικά άλλη μια κάθε τέσσερα χρόνια. Η νέα μέτρηση του χρόνου ήταν σαφώς καλύτερη από την προηγούμενη, αλλά και πάλι έχανε 11 λεπτά και 14 δευτερόλεπτα ανά έτος. Με μαθηματική ακρίβεια, το πρόβλημα μακροπρόθεσμα θα διογκωνόταν, όπως και έγινε.
Στα τέλη του 16ου αιώνα το Ιουλιανό ημερολόγιο έχει πλέον πέσει έξω για 11 ολόκληρες ημέρες και με αυτόν τον ρυθμό, κάποια στιγμή θα γιορτάζαμε τα Χριστούγεννα θα έπεφταν στη μέση του καλοκαιριού. Ο Ιταλός αστρονόμος και φιλόσοφος Aloysius Lilius γράφει μια εργασία με τίτλο "Σύνοψις του νέου σχεδίου για την επανόρθωση του Ημερολογίου" που δεν δημοσιοποιείται μέχρι τον θάνατό του, το 1576. Έξι χρόνια αργότερα, ο αδελφός του τη διαβάζει ενθουσιασμένος και την παρουσιάσει στον Πάπα Γρηγόριο τον 13ο, ο οποίος αφού συμβουλευτεί τους συνεργάτες του αναθέτει τις τελευταίες τροποποιήσεις στον Ιταλό αστρονόμο Cristoforo Clavio και δίνει εντολή να διορθωθεί για μια ακόμη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας το σύστημα μέτρησης του χρόνου.
Στις 4 Οκτωβρίου του 1582, ο Ποντίφικας αποφασίζει ότι η επόμενη ημέρα που ξημέρωνε μετονομάζεται σε 15η Οκτωβρίου. Παράλληλα τροποποιεί τον σεληνιακό κύκλο που χρησιμοποιείται από την Εκκλησία για τον υπολογισμό του Πάσχα. Το έτος έχει πλέον 365,24 ημέρες. Για πρακτικούς όμως λόγους συμφωνήθηκε ότι θα έχει 365 και αυτό το υπολειπόμενο 0,24 θα αναπληρώνεται προσθέτοντας μια ακόμη ημέρα ανά τετραετία (το επονομαζόμενο δίσεκτο έτος) τον μήνα Φεβρουάριο. Το νέο ημερολόγιο θα ονομαστεί «Γρηγοριανό», από το όνομα του Πάπα και φυσικά υιοθετήθηκε αμέσως από Ρωμαιοκαθολικές χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Αντιθέτως, οι ορθόδοξες και οι προτεσταντικές το είδαν με επιφύλαξη και το ενστερνίστηκαν σταδιακά πολύ αργότερα, όταν διαπίστωσαν ότι η εφαρμογή του έκανε πιο εύρυθμη τη ζωή τους.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα το έβλεπε ως απόπειρα προσηλυτισμού εκ μέρους του Βατικανού. Μόλις το 1902 ο τότε Πατριάρχης Ιωακείμ Γ’ έκρινε σκόπιμο να αποστείλει από το Φανάρι εγκύκλιο σε όλες τις ομόδοξες Εκκλησίες προκειμένου να μελετήσουν εκ νέου το ζήτημα του ημερολογίου, οπότε αναθεωρήθηκαν οι δογματικές απόψεις αιώνων.
Η Εκκλησία της Ελλάδας συστήνει επιτροπή μελέτης που αποφαίνεται ότι «η μεταβολή, μη προσκρούσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους, ηδύνατο να γίνη μετά συνεννόησιν πασών των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ιδία δε του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Μέχρι να γίνουν αυτές οι συνεννοήσεις συνέχισε να χρησιμοποιείται το Ιουλιανό ημερολόγιο. Είχε δώσει όμως τη συγκατάθεσή της στην τότε κυβέρνηση του Στυλιανού Γονατά και την εν γένει πολιτεία, να χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό για πολιτική και μόνο χρήση.
Έτσι, με βασιλικό διάταγμα του Γεωργίου Β’ (το οποίο είναι ακόμη σε ισχύ αφού δεν έχει αντικατασταθεί με νεότερο) εισήχθη το Γρηγοριανό ημερολόγιο την 16η Φεβρουαρίου του 1923, η οποία ορίστηκε ως 1η Μαρτίου. Οι ενδιάμεσες 13 ημέρες χάνονται στα χαρτιά δια παντός.
Η κατάσταση όμως περιπλέχθηκε λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα, όταν ήρθε η 25η Μαρτίου. Το κράτος μπορούσε να τιμήσει εκείνη την ημέρα την επέτειο της Εθνεγερσίας του 1821, αλλά δεν μπορούσε να γιορτάσει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, αφού για την Ελλαδική Εκκλησία ο Ευαγγελισμός θα ερχόταν στις 7 Απριλίου!
Προκειμένου να μην διαχωριστούν τα δύο άκρως σημαντικά γεγονότα για τη χώρα, η Ιεραρχία υποχωρεί. Πολύ σύντομα αποφασίζει να χρησιμοποιήσει και αυτή το Γρηγοριανό ημερολόγιο για τις θρησκευτικές εορτές, με εξαίρεση τις κινητές (όπως π.χ. το Πάσχα). Ομάδες κληρικών και λαϊκών διαφωνούν στην εισαγωγή του νέου ημερολογίου, την οποία θεωρούν προδοσία της ορθόδοξης παράδοσης και ένδειξη υποταγής στον Πάπα που επιχειρεί δολίως να αφομοιώσει τα χριστιανικά δόγματα. Οι αντιδρώντες αποσχίζονται, θεωρώντας ότι αυτοί είναι οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί (Γ.Ο.Χ.). Έκτοτε, οι εν λόγω πιστοί αποκαλούνται «παλαιοημερολογήτες», χωρίς όμως να θεωρούνται ετερόδοξοι ή ετερόθρησκοι, παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκονται σε κοινωνία με την κρατούσα Εκκλησία της Ελλάδας.
ΔΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕ LIKE ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK!
.jpg)
